dinsdag 24 februari 2015

Singer 206 (deel 2) het naalden mysterie (a needle mysterie)

Toen de naaimachine werd ontwikkeld in het midden van de 19de eeuw, maakte iedere fabrikant zijn eigen bijpassende naalden. Ook Singer deed dat, ze maakte naalden die bij ieder type machine paste. Je kon de naalden eenvoudig onthouden: bij een model 15 hoorde naalden 15x1, bij het model 24 hoorde naalden 24x1 en zo verder. Per klasse naald had je verschillende diktes: 9, 11, 14, 16 etc waarbij een hoger nummer correspondeerde met een dikkere naald geschikt voor dikker garen.

Tegen de tijd dat de 15x1 naald met platte achterkant werd geïntroduceerd waren de naalden min of meer uit ontwikkeld en werd deze maat de standaard. De naald werd ook toegepast bij andere machinemerken en zo werd de universele naald geboren. Je vindt hem nog terug onder verschillende numers: 15x1, 2020, 130/705H etc.

Toch heeft Singer bij een aantal modellen gekozen voor een afwijkende maat naald. De veel kortere naald 24x1 voor model 20 en 24 en de 206x13 naalden voor de Singer modellen 206, 306, 319 en 320.
De 206x13 naald ziet er in eerste instantie hetzelfde uit dan de 15x1 alleen de afstand tussen het gaatje en de punt is korter. Om een goede steek te maken zijn machines die deze naald gebruiken anders getimed. Wanneer toch een langere naald gebruikt wordt kan je spoelhuis beschadigd raken omdat de punt steeds langs schuurt. Ook gaat het ten koste van de steken kwaliteit.

Hiernaast een niet zo scherp, maar wel duidelijk plaatje van internet wat het verschil laat zien.

Nu het naalden mysterie:

Omdat er bij mijn Singer 206 geen boekje zat ben ik gaan zoeken naar informatie over de machine op internet. Een kleine zoektocht gaf me een heleboel informatie: Een gebruikershandleiding, een service handleiding etc. Wel allemaal van Singer 206 modellen van na de oorlog (hoe dat zit is nog een heel ander verhaal, dat vertel ik later) maar daar kon ik mee voorruit. In iedere handleiding staat dat er naalden maat 206x13 nodig zijn. Dus daar naar op zoek, maar dat komt later. Tot nu toe had ik geprobeerd met de naald die er nog in zat. Eigenlijk had ik geen idee welke maat het was, ik dacht dus een 206x13.

Hier zie je een blz uit de handleiding die aangeeft welke maten naalden je kunt gebruiken.

Omdat ik niet goed wist of de zigzagger bij mijn ouder model hetzelfde werkte als bij de naoorlogse modellen zocht ik verder naar een handleiding voor het oude model. Die vond ik ook op internet in het Duits. Dat klopte precies met wat ik nog meer vond over de 206: De machine werd in Amerika pas na de tweede wereld oorlog geïntroduceerd, maar was wel al in Europa verkrijgbaar in de jaren dertig.













Wat schetst mijn verbazing: Nou dit plaatje:


In deze machine horen naalden 15x1!

Of er geconcludeerd mag worden dat de machines voor de Amerikaanse markt gemaakt werden met de andere naaldenmaat en de Europeese met de standaardnaald weet ik niet, maar interessant vind ik het wel!!

En ook wel een beetje makkelijk; alle naalden passen straks in mijn Singer 206.

Heeft nog meer iemand dit aan de hand met een 206, 306, 319 of 320, zonder dat de machine geschikt is gemaakt voor standaard naalden? 
Ik zou graag van je horen!

Wil je meer lezen over de historie van de naaimachine naald? Lees dan hier verder (in het Engels):

Fijne dag!


When the sewing machine was developed in the mid-19th century, every manufacturer made its own matching needles. Singer also did, she made needles that fit any type of machine. You could easily remember the needles: a model with 15 needles came with 15x1, the model 24 came with 24x1 needles and so on. Per class needle you had different thicknesses: 9, 11, 14, 16 etc where a higher number corresponded with a thicker needle suitable for thicker yarn.

By the time the 15x1 needle with flat back was introduced the needles were more or less developed, and this became the standard size. The needle was also applied in other machine marks and thus the universal needle was born. You can find him again under different numers: 15x1, 2020, 130 / 705H etc.

Yet Singer selected in a number of models a different size needle. The much shorter needle 24x1 for model 20 and 24 and the 206x13 needles for Singer models 206, 306, 319 and 320.
The 206x13 needle looks in the first instance the same than the 15x1, only the distance between the hole and the point is shorter. To make a good stab machines using this needle are timed differently. When still a long needle is used, the bobbin case  can be damaged because the point rubs the metal. Also, at the cost of the stabbing quality.

Above a not so sharp, but clear picture from the internet which shows the difference.

Now the needle mystery:

Because there came no book with my Singer 206, I started looking for information about the machine on the Internet. A small quest gave me a lot of information: A User's Guide, a service manual etc. However, all of Singer 206 models from after the war (how this works is a whole other story that I will tell later) but I could do with them.  Each guide tells  that needles size 206x13 are needed. I needed to find them later. Until now I had tried with the old needle still in it. Actually I had no idea what size it was, so I thought a 206x13.

Because I was not sure whether the zigzagger on my older model worked the same as in the post-war models I looked further into a manual for the old model. I found it on the internet in German. That was exactly what I liked even more about the 206: The machine was introduced in America until after World War II, but was already available in Europe in the thirties.
To my surprise I learned that this machine needs 15x1 needles!!

I'm not sure if it is correct to conclude that the machines for the US market were made with an other needle size than the European ones. An interesting thought though!
I'm quite excited about it: Are there more owners of Singer model 206, 306, 319 or 320 that have notices the same? I would love to hear from you!

If you want to read more on sewing machine needles look here:
Op Singersewinginfo

Have a nice day!


Singer 206 (deel 1)

Alweer bijna twee jaar geleden kocht ik een Singer 206 uit 1937. Waarom? Tja, omdat hij in een elegant tafeltje zat opgeborgen (in plaats van de vele kastjes die je op marktplaats tegenkomt), omdat het een voor oorlogse zigzag machine is (en die zie je niet zo vaak) maar vooral ook omdat het een super stoere machine is. Dus samen met manlief (ja, een hele geduldige) op pad en de machine opgehaald. Daarna werd het tafeltje in de studio neergezet, een beetje geboend en vergeten…

Nu wist ik eigenlijk niet of hij goed werkte, de riem is zo goed als versleten en de elektrische bedrading was zo poreus dat er hele stukken afgebrokkeld waren. Je zag de metaaldraadjes zo zitten. Niet iets om in het stopcontact te steken! Maar de machine zat los, het vliegwiel draait en de mevrouw op hoge leeftijd waar ik de machine van kocht had er altijd mee genaaid. Nou ja, vroeger dan..

Hoe het zo kwam weet ik niet, maar afgelopen zaterdag kreeg ik de kriebels, maakte het tafeltje open en trok de stoute schoenen aan. Voor ik de machine helemaal opnieuw bekabel eerst maar eens kijken of hij het doet. Want volgens internet zou een Singer 206 een afwijkende naald nodig hebben en zou bij de onjuiste naald een hoop beschadigd kunnen zijn. 

Een eerste inspectie van het spoelhuis leverde niets zichtbaars op. Ik haalde het slechte stuk kabel weg en sloot de stekkers weer opnieuw aan. Dat is gelukkig heel recht toe recht aan. Ja, daarom houd ik van oude machines, die snap ik tenminste. Daarna diep ademhalen en de stekker in het stopcontact. Joepie! Geen doorgeslagen stoppen. Het Singerlight ging aan, in die tijd een extra accessoire en zonder garen en draad liep de machine prima. Nu nog naaien: Geen enkel probleem!! Prachtige steken en na een beetje de spanning afstellen een prima zigzag steek.

Wow, een goed werkende machine, maar wel een vieze!! In bijna 80 jaar tijd heeft hij een heel laagje viezigheid en nicotine aanslag opgebouwd. Dat is nog niet meteen weg, maar wel te poetsen. Dus aan de slag. Na een uurtje poetsen is er al een heuse voor en na te zien. Nog lang niet af, maar een begin is gemaakt! Kijk maar eens naar de foto's.
Wordt vervolgt,

Fijne dag!


Almost two years ago I bought a Singer 206 in 1937. Why? Well, because it was kept in an elegant table (instead of the cabinets that you encounter on marktplaats) because it is a prewar zigzag machine (and that you do not see so often) but also because it is a super tough machine is. So along with my hubby (the patient kind), I picked it up. Then the table was put down in the studio, a little scrubbed and forgotten ...

Now, I do not know if it worked well, the belt is as good as worn and electrical wiring was so porous that whole pieces were crumbled. You saw the metal wires so sit. Not something to stab in the socket! But the machine was loose, the flywheel rotates and the elderly lady where I bought the machine always had sewn it. Well, earlier than ..

Last Saturday I got the jitters, opened up the table and pulled the plunge. Before I rewire the machine I would check if it works.

An initial inspection of the bobbin yielded nothing visible on. I took of the bad piece of cable and put the plugs back on again. Fortunately, that is quite straightforward. Yes, that's why I love old machines, I do understand the mechanics.  Then take a deep breath and plug it in. Whoopee! The Singer Light went on, at that time an extra accessory and without yarn and thread the machine ran fine. Now sew: No problem !! Beautiful stabbing and after a bit of tension adjusting a fine zigzag.

Wow, a good working machine, but a dirty one!! In almost 80 years, it has built a whole layer of dirt and nicotine. That's not of right away, but it can be shined off. So get started. After an hour brushing there is already a real before and after to see. Still a long way off, but it has begun! Look at the pictures.
To be continued,

Have a nice day!
Een hele vieze machine
Singer 206 uit 1937
Links de broze kabel, rechts de open stekker
voor
na
voor
na

vrijdag 20 februari 2015

Featherweight in The Great British Sewing Bee!

Hoe leuk is dat! In The Great British Sewing Bee werd gisterenavond genaaid met Singer Featherweights. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen hoe er geworsteld werd met de machientjes, ze zijn zo basic. Alhoewel het inrijgen een beetje anders gaat en als je dat niet weet….
Ze maakte een prachtige jaren vijftig jurk. Wanneer ik het figuur ervoor had, maakte ik me er net zo een voor mezelf van de zomer. In ieder geval kun je hier de aflevering bekijken:
Fijne dag!


How lovely!! The appearance of the Singer Featherweight in The Great British Sewing Bee. I cannot imagine the struggle some contestants had using this machine, it is so basic. But threading is a bit different, that part I can understand. They also made a beautiful dress. If I only had the figure to wear it, I would absolutely make one for me. Well, here you can see the episode yourself.

dinsdag 3 februari 2015

Singer Buttonholer/ knoopsgatautomaat

Ik heb al eens eerder geschreven dat ik het liefst alle oude naaimachines zou willen redden en repareren. Maar met gemiddeld 1200 Singers op Marktplaats is dat onbegonnen werk! Daarom gaat de laatste tijd mijn interesse vooral uit naar de voetjes en toebehoren die er in de jaren 50 en 60 te krijgen waren. En er is nog genoeg te verzamelen! 
Een van de eerste toebehoren die ik kocht was een knoopsgat automaat. Accosoire nummer 160743. Een best groot, zwaar en degelijk apparaat dat 6 verschillende malletjes heeft om knoopsgaten te maken. 

Het was even puzzelen wat waar hoort, er zit een hele uitgebreide beschrijving bij, maar na het lezen en bekijken van het apparaat dacht ik te begrijpen hoe het werkt. Eerst de afdekplaat over het ondertransport bevestigen. Dat was nog niet eenvoudig! De grote Singer schroevendraaier is te lang om te gebruiken bij een Featherweight en de kans dat ik uitschoot en een kras maak op mijn machine was groot. Gelukkig heb ik nog een stompe korte schroevendraaier van mijn longarm dus die gauw erbij gepakt. Er was duidelijk nooit veel in mijn machientje geschroefd want het ging behoorlijk stroef!

Toen het apparaatje bevestigd was kon het feest beginnen. Voor mijn ogen gebeurde een klein wonder.  De machine begon te rammelen en voor ik er erg in had verscheen voor mijn ogen een keurig knoopsgaatje! Eigenlijk een beter knoopsgat dan van mijn "moderne" Pfaff naaimachine met electronisch knoopsgatautomaat. Afhankelijk van de grootte van het gat wat je nodig hebt en de dikte van de stof kies je een andere instelling van de machientje, dat is nog iets om mee te oefenen en testen. Maar ik ben behoorlijk enthousiast, leuk om te zien dat ook de vintage naaimachines met hun aanvullingen heel compleet zijn. Het is wat meer werk, maar goed, hoe vaak naai ik een knoopsgat als quilter?
Fijne dag!